نارسایی زودرس تخمدان که به نام نارسایی زودرس تخمدان نیز شناخته می شود، باعث می شود زن های نامنظم یا بدون قاعدگی داشته باشد. این عارضه همچنین مانع از ترشح تخمک توسط تخمدان ها می شود. نارسایی زودرس تخمدان می تواند باعث مشکلات باروری شود. این وضعیت را نباید با یائسگی زودرس اشتباه گرفت که شرایط متفاوتی است.
بسیاری از ن علائم نارسایی زودرس تخمدان را ندارند. این وضعیت معمولاً با معاینه لگنی و یک سری آزمایشات که ممکن است شامل آزمایش هورمون محرک فولیکول (FSH)، آزمایش استرادیول، کاریوتایپ یا آزمایش پرولاکتین باشد، تشخیص داده میشود. هنگامی که نارسایی زودرس تخمدان تشخیص داده شد، درمان روی مسائل ناشی از کمبود استروژن متمرکز خواهد شد.
در برخی موارد، علت این وضعیت قابل شناسایی نیست. با این حال، گاهی اوقات نارسایی زودرس تخمدان ممکن است به دلیل یک بیماری ژنتیکی مانند سندرم ترنر باشد. نارسایی زودرس تخمدان همچنین ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی شیمی درمانی، یک بیماری خودایمنی، عفونت یا کمبود آنزیم باشد.
در حال حاضر، هیچ درمانی وجود ندارد که بتواند عملکرد طبیعی تخمدان را به طور کامل بازگرداند. با این حال، درمان جایگزینی هورمون (HRT) می تواند کمک کند. HRT یک خط درمانی رایج برای ن مبتلا به نارسایی زودرس تخمدان است. درمان معمولاً شامل استروژن برای جایگزینی هورمون هایی است که بدن دیگر نمی سازد. استروژن درمانی همچنین خطر سکته مغزی، حمله قلبی، پوکی استخوان و فشار خون بالا را کاهش می دهد.
پس از شروع استروژن درمانی، یک زن معمولاً عادت ماهانه منظمی خواهد داشت. بسیاری از زوج هایی که می خواهند تشکیل خانواده بدهند، استفاده از لقاح آزمایشگاهی (IVF) را انتخاب می کنند. این روش مستم برداشت تخمک از اهداکننده و بارور کردن تخمک ها در آزمایشگاه با اسپرم پدر است. سپس جنین در رحم مادر کاشته می شود.